Palestinezët e zhvendosur me forcë në vitin 1948 që jetojnë në kampet e refugjatëve besojnë se lufta në Gaza është më brutale se Nakba që ndodhi 76 vjet më parë.
Kështu foli palestinezja Linda Michael Hindali (89), dëshmitare e Nakba-së, e cila në fëmijëri në vitin 1948, kur u themelua Izraeli, u detyrua të emigronte nga Jaffa me familjen e saj.
Në kampin Mar Elias, një nga 12 kampet e refugjatëve palestinezë në Bejrut, kryeqyteti i Libanit, ai i kujton shumë mirë ato ditë.
Duke thënë se kur ishte vetëm pesë vjeç, ajo ishte dëshmitare e sulmeve të hebrenjve ndaj palestinezëve në rrugë, ajo tha se nuk mund ta kuptonte plotësisht situatën sepse ishte ende fëmijë dhe se fëmijërinë e saj e kaloi me frikë.
“Sot kufomat janë shtrirë në rrugë për shkak të luftës në Gaza. Situata e sotme në Gaza është më e vështirë se ditët e Nakbas”, tha e moshuara, e cila ka vështirësi në të folur dhe në frymëmarrje.
Por, vendlindja e Haifas, Tevfik al-Rifai, një 71-vjeçar banor i kampit Mar Elias, i cili ka lindur atje dhe nuk e ka parë kurrë atdheun e tij Palestinën, tha se Izraeli dhe vendet perëndimore po përpiqen të përfundojnë punën që filluan në 1948.
"Izraeli dëshiron të vendosë gurin e fundit në varrin e Palestinës", tha ai.
Çdo vit më 15 maj, palestinezët shënojnë përvjetorin e Nakbas, ose "Katastrofës së Madhe", kur sionistët e armatosur dëbuan qindra mijëra njerëz nga shtëpitë dhe tokat e tyre në vitin 1948.
Gjatë Nakbas, forcat izraelite larguan dhe dëbuan me forcë rreth një milion palestinezë, 675 fshatra dhe qytete që u përkisnin palestinezëve u shkatërruan dhe mijëra palestinezë u vranë.
