Fytyra e lëvizjes opozitare, Kemal Kilicdaroglu, ka qenë një emër i njohur në Türkiye për më shumë se dy dekada.
Udhëheqësi 74-vjeçar i Partisë Popullore Republikane (CHP) është përfshirë në politikën turke që nga viti 2002. Megjithatë, në një përpjekje të pandërprerë për të rrëzuar presidentin e Türkiyes, Recep Tayyip Erdoğan, dhe Partinë e tij qeverisëse për Drejtësi dhe Zhvillim (AK Parti), Kilicdaroglu duket se dështon çdo herë.
Kilicdaroglu, dikur Karabulut, para se babai i tij të ndryshonte mbiemrin, lindi më 17 dhjetor 1948 në provincën Tunceli të Türkiyes si i katërti nga shtatë fëmijët.
Pasi mori diplomën e tij në ekonomi në Universitetin Gazi (ish-Akademia e Shkencave Ekonomike dhe Tregtare e Ankarasë) në 1971, Kilicdaroglu u bë specialist i ri i kontabilitetit në Ministrinë e Financave.
Më vonë u gradua kontabilist dhe mori trajnim shtesë në Francë. Në kuadër të ministrisë, më vonë ai u emërua zëvendësdrejtor i përgjithshëm i Departamentit të të Ardhurave.
Para ngjitjes së tij në skenën kryesore politike, Kilicdaroglu njihej më së miri si President i Institucionit të Sigurimeve Shoqërore (SSK). Ai e mbajti këtë detyrë nga viti 1992 deri në vitin 1996.
Ai më vonë u rizgjodh si president i SSK-së nga viti 1997 deri në 1999, por Kilicdaroglu përfundimisht u tërhoq nga SSK-ja në fillim të vitit 1999 me sytë e tij të orientuar nga politika.
Përfshirja në politikë
Kilicdaroglu u përpoq të futej në listën e kandidatëve për Partinë e Majtë Demokratike të Türkiyes (DSP) në vitin 1999, nën ish-kryeministrin Bulent Ecevit, por pavarësisht se u quajt “ylli i DSP-së”, ai nuk pati sukses në këtë synim.
Pra, ishte lideri i atëhershëm i CHP-së Deniz Baykal ai që i dha Kilicdaroglut pushimin e tij të madh politik, duke e ftuar atë të bashkohej me partinë e tij në vend të kësaj. Baykal, ndoshta pa e ditur, vuri në lëvizje ngritjen e paraardhësit të tij.
Gjatë kohës së tij në Parlament, Kilicdaroglu filloi të hapte rrugën për të udhëhequr CHP pas dorëheqjes së Baykalit në 2010.
Si pjesë e CHP-së, Kilicdaroglu u zgjodh në parlament në zgjedhjet e përgjithshme të vitit 2002, ku shërbeu si deputet për zonën e dytë zgjedhore të Istanbulit deri në vitin 2015.
Së pari, ai u bë nënkryetar i grupit parlamentar të partisë së tij pas rizgjedhjes së tij në zgjedhjet e përgjithshme të vitit 2007.
Më pas, në vitin 2009, ai kandidoi për kryetar bashkie të Istanbulit si kandidat i CHP-së, por në fund humbi nga kandidati i Partisë AK, Kadir Topbash. Ai mori 37 për qind të votave, ndërsa Topbash 44,71 për qind.
Një vit pas humbjes së tij si kryetar bashkie, Kilicdaroglu kandidoi për kreun e CHP-së pas dorëheqjes së Baykalit për shkak të një videoskandali. Një kasetë e xhiruar fshehurazi dyshohet se zbuloi që Baykal kishte një lidhje me një deputete partiake, e cila dikur kishte qenë sekretare e tij.
Pavarësisht se mohoi akuzat dhe deklaroi se kishte një komplot kundër tij, Baykal dha dorëheqjen dhe Kilicdaroglu përfundoi duke marrë mbështetjen e 77 kryetarëve provincialë për të kandiduar në vend të tij.
Në kuvendin e partisë në maj 2010, ai u zgjodh kryetar i partisë.
Si lider i CHP-së, Kilicdaroglu u bë gjithashtu lider i opozitës kryesore pasi partia e tij ishte (dhe mbetet të jetë) partia e dytë politike më e madhe në Asamblenë e Madhe Kombëtare.
Tavolina e të Gjashtëve
Pas fitores së tij si lider i CHP-së në vitin 2010, vetëm pak muaj më vonë, Kilicdaroglu mori një qëndrim në një referendum kushtetues të mbajtur më 12 shtator 2010, në të cilin ai bëri fushatë për një votë “jo” kundër reformave kushtetuese të propozuara të AK Partisë dhe humbi.
Ai madje u përpoq të kundërshtonte ligjërisht propozimet, por Gjykata Kushtetuese vendosi kundër tij dhe reformat u vendosën me 58 për qind të votave pro dhe 42 për qind kundër.
Një vit më pas, Kilicdaroglu mori pjesë në zgjedhjet e përgjithshme të vitit 2011 si udhëheqës i CHP-së. Partia fitoi 25,98 për qind të votave, që u zgjodhën 135 deputetë, ndërsa AK-ja mori 49,83 për qind të votave dhe Partia e Lëvizjes Nacionaliste (MHP) fitoi 13,01 për qind.
Gjatë kësaj periudhe, Kilicdaroglu shërbeu si deputet për qarkun e dytë zgjedhor të provincave të Izmirit në 2015.
Zgjedhjet e ardhshme të përgjithshme në qershor 2015 panë Kilicdaroglu sërish kundër Erdoğanit, por këtë herë partia e tij fitoi 24,95 për qind të votave, duke përfunduar me tre deputetë më pak se votimi i mëparshëm.
Në zgjedhjet e vitit 2018, Kilicdaroglu themeloi Aleancën e Kombit së bashku me kolegët e opozitës politike dhe lidere të partisë IYI Meral Aksener, Temel Karamollaoglu të Partisë Saadet dhe Gültekin Uysal të Partisë Demokratike.
Aleanca Kombëtare e Kilicdaroglu u zgjerua në shkurt 2022: gjashtë liderë të partive opozitare, së bashku me tre të tjerë, Ahmet Davutoglu i Partisë Gelecek, Ali Babacan i Partisë DEVA u bashkuan zyrtarisht. Ata quhen gjithashtu “Tavolina e të Gjashtëve”.
Tani me pesë parti zyrtare që mbështesin ofertën e fundit të Kilicdaroglu për udhëheqësin e Türkiyes, a do të fitojë ai këtë herë apo do të dalë sërish fitimtar presidenti Erdoğan? Kjo mbetet për t’u parë.
