Djali i një ish-gjenerali nazist dikur tha: “Mos na besoni neve gjermanëve” në një intervistë me një gazetë britanike.
“Për sa kohë që ekonomia jonë është e shkëlqyer”, tha Niklas Frank në një intervistë të vitit 2017 në lidhje me zemërimin mbi pranimin e refugjatëve nga Gjermania, “dhe për sa kohë që ne fitojmë para, gjithçka është shumë demokratike, por nëse kemi pesë deri në dhjetë vjet probleme të rënda ekonomike, moçali (ekstremi i djathtë) do të bëhet liqen dhe më pas deti dhe do të përpijë gjithçka”.
Niklas është një autor dhe gazetar dhe ka shkruar fuqishëm kundër ekstremit të djathtë dhe babait të tij, Hans Frank, i cili ishte guvernatori i përgjithshëm nazist i Polonisë së pushtuar.
Frika e Niklasit për Gjermaninë fatkeqësisht po realizohet dhe mund të mos duhen as disa vjet probleme të rënda ekonomike siç kishte parashikuar ai. Telashet mund ta mbulojnë vendin më shpejt.
Gjermania sot është një kazan shkrirjeje i një shoqërie të përçarë ku minoritetet jetojnë në lagje të ndara urbane, të cilave prej kohësh janë privuar nga fondet shtetërore për të mirëmbajtur dhe përmirësuar infrastrukturën bazë.
Grupet minoritare përballen me norma të larta papunësie dhe ngacmime nga agjencitë e zbatimit të ligjit. Ata jetojnë nën vështrimin e vazhdueshëm të shtypit me tone agresive, i cili është gjithnjë kaq i lumtur t’i përdorë ato si një thes grushtimi.
Me pak fjalë, grupet e emigrantëve në Gjermani janë po aq të zhgënjyer për të ardhmen e tyre dhe të shkëputur nga shoqëria më e gjerë rreth tyre sa janë në Francë.
Sipas shifrave të fundit, gati 25 për qind e popullsisë së Gjermanisë ose 25 milionë njerëz vijnë nga një prejardhje migrante.
Mungesa e besimit
Rasti i Wafaa Albadry, një gazetare gjermano-egjiptiane, na jep një dritare për të parë llojin e problemeve me të cilat duhet të përballen pakicat.
Rreth tri vjet më parë, Albadry pati një takim racist me një rojë sigurie në një supermarket. Ajo bëri një ankesë dhe çështja shkoi në gjykatë, por ajo humbi. Tani Prokurori i Shtetit e ka akuzuar atë se ka gënjyer dhe fyer Gjermaninë dhe policinë federale.
Të gjitha akuzat ndaj saj u rrëzuan në seancën e parë gjyqësore. Është e qartë se nuk kishte asnjë qëllim për ta trajtuar çështjen ligjërisht. Mund të kishte shërbyer vetëm si një mjet për të frikësuar dhe ngacmuar ata që flasin kundër diskriminimit.
Komunitetet pakicë janë ankuar vazhdimisht për mungesë besimi tek autoritetet, veçanërisht pasi ato përballen me një sulm të krahut të djathtë.
Gjermania ka parë një rritje të vazhdueshme të dhunës së ekstremit të djathtë. Vitin e kaluar, vendi regjistroi 23.000 krime të së djathtës ekstreme, një rritje prej mbi pesë për qind krahasuar me vitin e kaluar. Këto përfshinin mbi 1.100 sulme të dhunshme.
Në tre muajt e parë të këtij viti, tashmë ka pasur 124 sulme ndaj myslimanëve dhe xhamive në gjithë Gjermaninë, megjithatë, Burhan Kesici, kryetar i Këshillit Islamik për Gjermani thotë se disa sulme të tjera nuk raportohen.
Myslimanët dhe pakicat e tjera me prejardhje emigrante nuk i besojnë policisë dhe sistemit të drejtësisë për t’i marrë seriozisht ankesat e tyre dhe për këtë arsye shumica nuk raportojnë krime të bazuara në racë ose fe. Në disa raste, ankesat hiqen mënjanë, duke e përshkruar viktimën si autor në vend të kësaj si në rastin e Wafaas.
Pabarazia e madhe
Lëvizshmëria sociale nuk ka qenë në mënyrë të posaçme e shpejtë në Gjermani, si fuqi industriale e Evropës.
Sipas një raporti të OECD-së, një fëmije, të ardhurat e prindërve të të cilit janë në 10 përqindëshin e fundit të popullsisë, i duhen gjashtë breza ose 180 vjet për të arritur të ardhurat mesatare kombëtare në Gjermani.
Duke marrë parasysh përbërjen demografike të Gjermanisë, ai fëmijë ndoshta vjen nga një shtëpi familjare emigrantësh që ka përjetuar varfëri të thellë brezash.
Sipas një raporti të Organizatës Ndërkombëtare të Punës, migrantët fitojnë pothuajse 13 për qind më pak se punëtorët jomigrantë në gjithë BE-në.
Ky diskriminim shtrihet në vendin e punës pasi shkalla e papunësisë në komunitetet e migrantëve qëndron mbi 15 përqind, që është dhjetë përqind më e lartë se pjesa tjetër e Gjermanisë.
Kjo ngjall dëshpërim, mungesa e lëvizshmërisë sociale do të thotë që fëmijëve emigrantë shpesh u mungojnë aspiratat dhe gjithëpërfshirja.
Dhe tabloidët në mënyrë efektive sinjalizojnë të rinjtë emigrantë si arsye të dukshme për të gjitha problemet në rrugë.
Kur dikush me prejardhje migrante vendos të flasë kundër këtyre çështjeve, ata shpejt heshtin.
Në një rast të fundit, një pedagoge me origjinë turke u pushua me shpejtësi nga puna, kur ajo postoi në Twitter se ajo dhe miqtë e saj ishin të shqetësuar për keqtrajtimet raciste nga policia.
Raste të tilla po kontribuojnë në rritjen e tensioneve dhe zhgënjimit të mëtejshëm në komunitetet e migrantëve, duke shkaktuar ndarje të mëtejshme midis migrantëve dhe të tjerëve.
Jo më armiq
Frederich Merz, lideri i Unionit Kristian Demokrat, partia e vjetër e kancelares Merkel, tha së fundmi se nuk do të ngurronte të punonte me partinë e ekstremit të djathtë Alternative for Deutschland (AfD) në disa shtete federale.
Kjo shkaktoi një bujë pasi CDU kishte thënë më parë se nuk do të koaliciononte me AfD-në. Por këto vlerësime janë zbehur – e djathta ekstreme është tani një realitet në Gjermani.
AfD-ja renditet rregullisht si partia e dytë më e madhe politike në Gjermani, dhe jo vetëm në shtetet tradicionale lindore, por edhe në ish-territorin e CDU-së në perëndim.
Jo të gjithë mbështetësit e tyre vijnë nga sfondi tradicional i së djathtës ekstreme, shumë prej tyre vijnë nga shumica e heshtur e privuar nga e drejta e Gjermanisë. Nëse ngritja e AfD-së vazhdon në të njëjtin vend, partia do të formojë një qeveri koalicioni në zgjedhjet e ardhshme gjermane në tetor të vitit 2025.
Kjo i ka inkurajuar mbështetësit e saj dhe ndërkohë që nuk është krijuar asnjë lidhje e drejtpërdrejtë, islamofobia në Gjermani është rritur në dy vitet e fundit.
Një raport i fundit prej 400 faqesh i porositur nga qeveria mbi islamofobinë sugjeron se të paktën një e treta e myslimanëve në Gjermani janë përballur me sjellje jomiqësore për shkak të fesë së tyre. Ekspertët, megjithatë, pohojnë se shifrat reale ka të ngjarë të jenë më të larta pasi vetëm 10 përqind e myslimanëve duket se raportojnë krime armiqësie dhe urrejtjeje kundër tyre.
Sipas një eksperti “pothuajse gjysma e popullsisë së Gjermanisë beson; Islami nuk përket këtu”.
Tensionet shoqërore në Gjermani mund të shkaktojnë trazira racore, të ngjashme me ato në Francë, nëpër qytetet gjermane.
Moçali i heshtur i shumicës, për të cilën foli Niklas Frank në vitin 2017, përbëhet nga e djathta ekstreme dhe zgjedhjet e tetorit 2025 do të tregojnë nëse ajo do të bëhet liqen apo do të shndërrohet në det.
