Xhamia e Profetit në Medinë në Arabinë Saudite, e themeluar dhe e ndërtuar fillimisht nga Profeti Muhamed, është e mbushur me adhurues dhe vizitorë çdo ditë.
Kjo është xhamia e dytë e ndërtuar në historinë e Islamit dhe sot konsiderohet si një nga xhamitë më të mëdha në botë.
Është gjithashtu vendi i dytë më i shenjtë në Islam, menjëherë pas Mesxhid el-Haramit, që njihet si Xhamia e Shenjtë ose Xhamia e Madhe e Mekës.
Xhamia fillimisht u lidh me shtëpinë e profetit Muhamed, ku ai jetoi pasi u shpërngul nga Meka. Vetë Profeti mori pjesë në punimet fizike në ndërtimin e tij. Në fillim xhamia nuk e kishte çatinë e sotme.
Ajo shërbeu si qendër e komuniteteve, si gjykatë dhe si shkollë fetare. Në të kishte një platformë të ngritur për njerëzit që studionin dhe studionin librin e shenjtë të Kuranit.
Më vonë sundimtarët islamikë e zgjeruan dhe dekoruan shumë xhaminë. Në të kishte një platformë të ngritur për njerëzit që studionin librin e shenjtë të Kuranit. Më vonë sundimtarët islamikë e zgjeruan dhe dekoruan shumë xhaminë.
Në vitin 1909, Xhamia e Profetit u bë vendi i parë në Gadishullin Arabik me ndriçim elektrik. Ajo ndodhet në një vend, që konsiderohet qendra tradicionale e Medinës, si dhe është e rrethuar me hotele dhe tregje të vjetra.
Kjo xhami është një nga vendet kryesore të pelegrinazhit. Shumë njerëz që shkojnë në haxh vizitojnë xhaminë e Profetit për shkak të lidhjes së saj me jetën e Profetit Muhamed.
Brenda xhamisë ndodhen edhe varret e profetit Muhamed, Ebu Bekrit dhe Omerit, kalifit të parë dhe të dytë. Vetë vendi ku janë varret e profetëve dhe dy kalifëve të parë quhet simbolikisht el-Huxhratu l-mu'attareh ose oda aromatike. Varret janë të rrethuar nga disa mure pa dritare apo dyer, dhe për këtë arsye nuk mund të shihen apo të arrihen.
Xhamia e Profetit ka gjithsej dhjetë minare 105 metra dhe një kube të gjelbër.
