Pasditen e 26 gushtit 2008, Maham Amjad, atëherë 15 vjeç, ishte ende në shtrat, duke mjekuar gishtin e madh të djathtë të thyer – pas një lëndimi duke luajtur basketboll në shkollë.
Ajo ende e kujton atë ditë si të ishte sot. Telefoni fiks cingëroi dhe Maham – më e vogla nga tre vëllezërit e motrat – nxitoi të përgjigjej para kujtdo tjetër.
“Amjad Sahab është qëlluar,” tha dikush nga ana tjetër, duke iu referuar babait të saj Muhammad Ahmed Amjad, 43 vjeç, një zyrtar i lartë në Korporatën e Sigurimeve të State Life, siguruesi më i madh në Pakistan.
“Nuk mbaj mend shumë nga ajo që ndodhi më pas. Kolegët e babait tim dhe miqtë e familjes filluan të shfaqen në shtëpinë tonë,” tha Maham për TRT World nëpërmjet telefonit, duke kujtuar zinxhirin e ngjarjeve që do të ndryshonin jetën e saj. “E gjithë bota jonë rrotullohej rreth babait. Nëna ime dhe motra e madhe u nxituan në spital.”
Kur më në fund u dërgua në spital – pas shumë lotësh dhe lutjesh – ajo nuk pranoi të besonte se burri i shtrirë në shtratin e spitalit ishte babai i saj, i cili u qëllua dhjetë herë dhe ishte në koma.
“Një nga sytë e tij ishte blu dhe vjollcë. Trupi i ishte fryrë. Unë bërtita se ky nuk mund të jetë babai im. Unë u luta që babai im, i cili kishte shkuar në zyrë në mëngjes, të kthehej.” Amjad vdiq katër ditë më vonë.
Sulmuesi i dyshuar, Muhammad Taqi Shah, thuhet se ishte një punonjës i pakënaqur në të njëjtën kompani, një shitës sigurimesh. Ai dyshohet se doli nga ndërtesa me armën e vrasjes në dorë pa u përballur askush me të, megjithëse qindra njerëz janë të pranishëm në zyrën e State Life në çdo ditë të caktuar.
Policia ngriti një rast vrasjeje kundër Shahut, i cili ishte fshehur. Një vit më vonë, një gjykatë e shpalli atë të arratisur. Por, Shahu u zhduk, duke mos lënë pas asnjë gjurmë – ose kështu mendoi ai.
Kapërcimi i frikës
Vrasja e një drejtori rajonal të një gjiganti sigurimesh shumë miliardë dollarëshe nuk ishte një çështje e vogël. Megjithatë, kujton Mahami, të gjithë përreth babait të saj dukej se po nxitonin ta varrosnin dhe të vazhdonin.
“Kur babai im ishte gjallë, ne nuk u përballëm me ndonjë vështirësi financiare. Ishte ai që bënte blerje ushqimore, paguante dhe kujdesej për të gjitha nevojat tona. Por, pas tij, gjithçka doli jashtë kontrollit,” thotë Maham, tani një konsulente marketingu 28-vjeçare me një prirje për artet.
Brenda pak vitesh, shtëpia dhe makina e ofruar nga kompania u zhdukën. Vëllai i madh i Mahamit po studionte në Londër. Nëna e tyre, amvise, u frikësua për jetën e tij dhe e detyroi atë të largohej menjëherë pas funeralit.
“Unë nuk kam pasur xhaxhallarë. Vëllai im ishte i vetmi burrë që kishte mbetur në familjen tonë. Ne nuk mund të përballonim ta humbnim atë”, thotë ajo.
Arsimi, statusi dhe rrethi shoqëror nuk kishin rëndësi pasi Maham, nëna dhe motra e saj duruan frikësimet, kërcënimet, talljet dhe qasjet e padëshiruara gjatë viteve.
Disa muaj pas vrasjes së Amjadit, dikush i dërgoi Mahamit një email me fotot e bashkëngjitura të trupit të gjakosur të babait. Policia kishte regjistruar një rast kundër të akuzuarit, por deri aty.
Familja e Mahamit u zhvendos 1.200 kilometra në një qytet tjetër, Lahore. “Ishte një tronditje e plotë kulturore. Unë kurrë nuk përshtatem me të vërtetë. Të gjithë miqtë e mi ishin në Karaçi. Ishte një jetë e mjerueshme.”
Por, jeta vazhdoi dhe ajo arriti të përballonte situatën e saj së bashku me dëshirën për të atin dhe dëshirën për të parë vrasësin e tij të sillej para drejtësisë – diçka që rritej çdo ditë që kalonte.
Kërkimi
Ekziston një tingull i famshëm televiziv me të cilin çdo pakistanez i një moshe të caktuar mund të lidhet lehtësisht. “Aye Khuda, meray abbu salamat rahein… (O Zot, mbaje babanë tim nën mbrojtjen tënde)”. Më pas vjen pjesa goditëse: “Ai ka blerë sigurimin e jetës që ne të mund të jetojmë me paqe dhe prosperitet.”
E nisur më shumë se 50 vjet më parë, ajo është një nga fushatat reklamuese më të gjata që ka ndihmuar State Life të bëhet një emër i njohur dhe të mobilizojë qindra miliarda rupi sigurimesh prime.
Por, reklama u bë një makth për Mahamin. “Kam qarë duke e parë. Më mundonte. Unë ia këndoja atë babait tim. Nuk mund ta besoj se si një kompani që premton një mbrojtje të tillë nuk do të bënte asgjë për familjen e punonjësit të saj të vrarë.”
Ndërsa Maham u rrit, pyetjet që i kishin mbetur në fund të mendjes së saj u bënë një forcë shtytëse për të zbuluar se çfarë kishte ndodhur në të vërtetë dhe për të kërkuar drejtësi. Ajo kaloi gjithashtu orë të tëra në internet, duke kërkuar në kërkim të Shahut, të akuzuarit për vrasjen e babait të saj.
“Edhe nëse e gjeja në ndonjë faqe interneti, nuk dija si ta lidhja me babanë tim dhe krimin.”
Pesë vjet më parë, ajo u transferua në Dubai për t’u fokusuar në karrierën e saj të marketingut dhe gjithashtu u fut në një biznes të pasurive të patundshme. “Megjithatë, nuk hoqa dorë kurrë nga kërkimi i tij.”
Për të përballuar humbjen e saj dhe për të kapërcyer traumën e fëmijërisë, Maham bëri një fotografi të saj së bashku me të atin – e veshur si nuse e përqafuar nga babai i saj, siç bën patriarku i familjes përpara se të ecte vajzën në rresht.
Më pas, një ditë në 2020, gjatë kulmit të pandemisë, ndërsa bënte një nga kërkimet e saj rutinë në internet, Maham hasi në një profil LinkedIn të një burri të quajtur Taqi Shah. Nga të gjitha vendet në botë, ai jetonte në Dubai.
“Kur keni nevojë për një punë, krijoni një profil në LinkedIn. Ajo që më tërhoqi vëmendjen ishte se ai kishte përmendur State Life në përvojën e tij të punës dhe vitet që ai punoi atje përputheshin me ngjarjet që kishin të bënin me babain tim.”
Ajo bëri një fotografim të ekranit dhe ndau foton me një nga kolegët e vjetër të babait të saj. Po, ishte ai, i tha. Maham nuk ishte e emocionuar ose super e lehtësuar. “Kisha ndjenja të përziera. E njihja sistemin dhe e dija se duhej të kisha durim. Ishte një rast i ftohtë i 14 viteve më parë.”
Gjatë muajve të ardhshëm, ajo vazhdoi të mblidhte në mënyrë sistematike prova, duke kontaktuar ish-punonjësit që e njihnin babanë e saj dhe duke mbledhur dokumente që familja e saj nuk i kishte parë kurrë më parë. Ajo punësoi një avokat në Pakistan dhe mori në dorë raportin e policisë ndërsa ndërtoi çështjen e saj. Ajo e dinte se autoritetet e Emirateve të Bashkuara Arabe nuk do të arrestonin dikë për një krim të kryer në një vend tjetër kaq shumë kohë më parë.
Për dy vjet, Maham gjurmoi aktivitetin në internet të Shahut. Ajo zbuloi se shumë nga ish-kolegët e babait të saj – disa që kishin marrë pjesë edhe në funeralin e tij – ishin miq me Shahun në llogarinë e tij në Facebook.
Ngadalë, Maham zbuloi prova që e shtynë atë të besonte se State Life u përpoq qëllimisht të minonte hetimin e vrasjes.
Për shembull, familjes së Amjadit iu tha se kompania po mbikëqyrte procedimet penale kundër Shahut, madje duke u siguruar që emri i tij të ishte në listën e ndalimit të fluturimeve. Kjo nuk ndodhi kurrë.
Një muaj para se të vritej, Amjad kishte paraqitur një ankesë zyrtare te menaxhmenti i lartë se si në një rast Shahu ishte përpjekur të përplaste makinën e tij në automjetin e Amjadit. Maham po i bën presion State Life për të zbuluar nëse ka pasur ndonjë hetim të brendshëm mbi sjelljen e Shahut.
Ajo zbuloi gjithashtu se gruaja dhe djali i Shahut ishin punësuar nga State Life edhe kur ai ishte në arrati.
Në një përgjigje ndaj pyetjeve të TRT World, një zëdhënës i State Life konfirmoi se gruaja dhe djali i Shahut kishin punuar për kompaninë si “agjentë të porositur” që nga viti 2004 dhe “më pas kontrata e tyre u ndërpre”.
Ai tha gjithashtu se menaxhmenti i atëhershëm dinte për kërcënimet e Shahut dhe incidentin e përplasjes me makinë. Një hetim ishte ende në vazhdim kur Amjad u qëllua për vdekje.
“State Life është plotësisht mbështetës dhe vazhdon të bashkëpunojë me autoritetet përkatëse për të siguruar që i akuzuari të sillet para drejtësisë.”
Maham kishte arritur në përfundimin se Amjad po godiste korrupsionin brenda kompanisë shtetërore dhe, në këtë proces, kishte mërzitur disa njerëz që përfitonin nga ryshfetet dhe leverditë e paligjshme.
Në tetor 2022, ajo filloi të ndante historinë e saj nëpërmjet Twitterit. Ajo ndoqi të gjithë ata që besonte se ishin bashkëpunëtorë në vrasjen dhe fshehjen – Shahun, ish-shefin e tij, State Life dhe anëtarët e bordit të saj. Avokatët e saj iu drejtuan gjykatës me prova për vendndodhjen e tij dhe arritën të merrnin një urdhër për arrestimin e tij. Por, Shahu ende jetonte në Dubai si njeri i lirë. Mundësitë ishin të mëdha që ai të përpiqej të ikte edhe një herë.
“Unë bëra një hap shumë të llogaritur dhe e lashë të mendojë se jam thjesht një vajzë e dobët që nuk mund të bëjë asgjë.” Maham filloi të ndante foton e Shahut nën një titull “të kërkuar”.
Në vend që të mbrohej me një alibi ose ndonjë provë, Shahu iu drejtua vrasjes së personazheve, duke e akuzuar Mahamin se ishte një “grua e keqe” për të njollosur reputacionin e tij.
Në një video të filmuar gjoja brenda një xhamie, duke u siguruar që të tregonte sfondin, ai akuzoi Amjadin si një “tiran”. Dhe më pas ai e kërcënoi se do ta vriste në një video tjetër. Kërcënimi më në fund i dha Mahamit një arsye për t’iu afruar policisë së Dubait.
Ajo ngriti një kallëzim penal kundër Shahut, i cili u arrestua nga policia e Dubait në shkurt dhe mbetet në paraburgim. “Ata më kërkuan të hyja për identifikim, por unë nuk doja ta shihja fytyrën e tij.”
Në të njëjtën kohë, me presionin e grumbulluar mbi zyrtarët – video e Mahamit për historinë e saj të hidhur është ripërtërirë më shumë se 5.000 herë – autoritetet në Pakistan iu drejtuan Interpolit për të lëshuar një njoftim të këndit të kuq – një lloj urdhërarresti ndërkombëtar – tani që vendndodhja e Shahut ishte e njohur.
“Pas vdekjes së babait tim, nëna ime kaloi në depresion dhe nuk doli kurrë prej tij. Ajo mbeti e ve dhe fëmijët e saj duhej të kujdeseshin për të sikur të ishte fëmija ynë. Asnjëra nuk ishte e lehtë. Tani dua që Shahu të kthehet dhe dua drejtësi”, thotë Maham.
