Një nga aftësitë e para shoqërore që ju mësohen në fëmijëri është të dini se si të silleni në një mënyrë që t’i bëjë (bëni) të dashur njerëzit ndaj jush, në mënyrë që të mund të bëni miq, duke avancuar njëkohësisht interesat tuaja dhe ato të grupit ku jeni. Në mënyrë tronditëse, dhe pavarësisht se është një nga komb-shtetet më të vjetra në Evropë që tani dëshiron anëtarësimin në NATO, duket sikur Suedia ka dështuar në mënyrë dramatike për të mësuar këtë mësim. Më keq akoma, ajo në fakt ka adoptuar qëndrimin e kundërt dhe ka kërkuar jo vetëm të antagonizojë Türkiyen, por të fyejë pothuajse dy miliardë myslimanë në mbarë botën.
Qëndrimi i Stokholmit bëhet edhe më i neveritshëm nga fakti se, ndërkohë që ai tund flamurin e lirisë së shprehjes kur lejon demonizimin dhe fyerjen e myslimanëve, ai nuk kishte ndjenja të ngjashme kur zgjodhi të godiste ata që konsideroheshin ofendues për komunitetin hebre vetëm disa muaj më parë. Kjo tregon se si zyrtarët suedezë zgjedhin kur duan të jenë absolutistë të fjalës së lirë dhe kur vendosin që një vijë e kuqe e tmerrshme më në fund është kaluar.
Goditja me grusht mbi myslimanët
Tetorin e kaluar, Rebecka Fallenkvist, një zyrtare brenda Demokratëve të Suedisë, u vu nën kritika si nga zyrtarët izraelitë ashtu edhe nga anëtarët e komunitetit hebre më gjerësisht pasi bëri postime nënçmuese dhe fyese në mediet sociale për diaristen adoleshente hebreje Anne Frank. Frank u vra nga nazistët në kampin e përqendrimit Bergen-Belsen gjatë Holokaustit në vitin 1945 dhe ditari i saj, i shkruar ndërsa fshihej në një papafingo në Amsterdam, dokumenton se si ishte jeta nën persekutimin gjerman.
Në vend që të justifikojnë kolegun e tyre që sulmoi një viktimë adoleshente të Holokaustit si “të pamoralshëm”, ose duke pretenduar lirinë e shprehjes, Demokratët Suedezë – anëtari më i madh i bllokut qeverisës të krahut të djathtë dhe partia e dytë më e madhe në parlamentin suedez, Riksdag – me të drejtë ndërmori një veprim vendimtar dhe pezulloi Fallenkvist. Partia shkoi më tej, duke dënuar fjalët e saj si “të pandjeshme dhe të papërshtatshme” dhe duke u zotuar për një hetim.
Vetëm disa muaj më vonë dhe një tjetër fanatik gjenocidal është në lëvizje, këtë herë në formën e Rasmus Paludan. Megjithatë, duke synuar sërish komunitetin mysliman, Paludan, nën maskën e protestës kundër kërkesave të Türkiyes që Suedia t’i marrë seriozisht prioritetet e sigurisë kombëtare të Ankarasë, u bëri një kërkesë autoriteteve suedeze për të nënshkruar demonstrimin e tij përpara ambasadës turke në Stokholm, ku ai bëri është e qartë se ai do të përdhosë dhe djegë një kopje të Kuranit.
Edhe një herë, flamuri i lirisë së shprehjes u shpalos, pasi autoritetet suedeze i dhanë Paludan dritën jeshile për të vazhduar persekutimin dhe demonizimin e myslimanëve, tashmë një pakicë e cenueshme në mbarë botën.
Stokholmi është plotësisht i vetëdijshëm se si myslimanët janë viktima të mizorive të shumta të së djathtës ekstreme të nxitura nga marifete të tilla, duke përfshirë atë të masakrës së Christchurch në Zelandën e Re ku dhjetëra myslimanë u vranë nga supremacisti i bardhë Brenton Tarrant, i cili u frymëzua nga një tjetër antimysliman skandinav, vrasësi Anders Breivik.
Natyrisht, kjo duket se nuk i shqetësoi suedezët. Ata lejuan Paludanin, një njeri që më parë e kishin ndaluar të hynte në vendin e tyre për shkak të gjuhës së tij të urrejtjes, të digjte librin e shenjtë islam dhe të ndezte tensionet sociale dhe komunale në proces.
Pse e lejoi Stokholmi të ndodhte kjo, duke e ditur se jo vetëm Ankaraja, por e gjithë bota myslimane do të fyhej rëndë? Pse e bëri këtë Suedia, duke e ditur se Türkiye mban çelësin e anëtarësimit të saj në NATO?
Përgjigjja qëndron në islamofobinë e tyre të natyrshme që ata thjesht nuk mund ta mbulojnë për një kohë të gjatë. Maska e qytetërimit evropian, në një mënyrë a tjetër, gjithmonë rrëshqet në mënyrë të pashmangshme dhe zbulon fytyrën e shëmtuar të racizmit dhe qëndrimeve supremaciste që fshihen poshtë.
Kush po përpiqet të na mësojë për lirinë e fjalës?
Në aspektin gjeopolitik dhe pas tronditjes së inkursionit të Rusisë në Ukrainë pothuajse një vit më parë, Suedia bëri një kërkesë urgjente për t’u bashkuar me NATO-n për të mbrojtur vendin e saj nga çdo agresion i mundshëm. Është e qartë se Stokholmi mendonte se Moska do të kalonte rrugën e saj përmes Ukrainës dhe do të kontrollonte Kievin brenda një kohe të shkurtër.
Për këtë qëllim, dhe duke e ditur se Türkiye do të duhej të pranonte kërkesën e saj për t’u anëtarësuar në NATO, nëse nuk ndryshonte sjelljen e saj, Suedia pranoi të merrte seriozisht shqetësimet e sigurisë turke dhe madje filloi të dëbonte disa të dyshuar për terrorizëm në paraburgimin turk.
Për më tepër, dhe ndoshta pasi panë se Rusia ka dështuar në pushtimin e Ukrainës siç ishte parashikuar fillimisht, dhe ndërsa përballen me presionin në rritje të publikut nga grupet e majta dhe të tjerët, autoritetet suedeze janë bërë më të frikshme për qasjen e tyre ndaj anëtarësimit në NATO dhe kanë lejuar ndjenjat e tyre të vërteta ndaj Türkiyes dhe botës myslimane të dalin edhe një herë në sipërfaqe.
Sidoqoftë, dhe nëse jeni Suedia dhe do të zgjidhni një kampion të fjalës së lirë për të marshuar dhe për të fyer “armiqtë” tuaj, mund të dëshironi të zgjidhni një kandidat më të mirë se Paludan. Jo vetëm që ky njeri është një arrë e ekstremit të djathtë që ka shprehur ide gjenocidale ndaj myslimanëve, por ai është dikush që ka pasur urdhra kufizimi kundër tij për ndjekjen e të rinjve, është dënuar për gjuhë raciste të urrejtjes dhe është ekspozuar nga gazeta daneze Ekstra Bladet si me prirje pedofilike duke folur për tema seksualisht eksplicite përpara djemve adoleshentë – diçka që ai nuk e konsideronte si të gabuar në thelb, edhe pse ai mohoi të dinte moshën e tyre.
Jam i sigurt se shumica e njerëzve normalë do të preferonin të kishin një individ më të drejtë si kampion, sesa një grabitqar seksual. Por, ndoshta, autoritetet suedeze i shohin individë të tillë të poshtër më të pëlqyeshëm për vlerat e tyre të lavdëruara evropiane sesa ndjenjat e miliarda myslimanëve në mbarë botën, përfshirë ata që jetojnë në vende si Türkiye, një vend që Suedia tani dëshiron që njerëzit e saj të japin jetën e tyre në linjë për ta në rast se sulmohen.
Por, dhe duke u kthyer te mësimet e fëmijërisë, ndoshta është koha që Stokholmi të bëjë një bilanc të veprimeve të veta përpara se t’u kërkojë të tjerëve të sakrifikojnë jetën e tyre për sigurinë e tij.
