Aktiviteti fizik i pasdites ose i mbrëmjes shoqërohet me ulje të rezistencës ndaj insulinës (dhe kështu kontroll më të mirë të sheqerit në gjak) kur krahasohet me një shpërndarje të barabartë të aktivitet fizik gjatë ditës. Të dhënat e këtij studimi janë botuar në revistën e Shoqatës Evropiane për Studimin e Diabetit “Diabetologia”, ku studiuesi Jeroen van der Veldet dhe kolegët e tij në Departamentin e Epidemiologjisë Klinike, Qendra Mjekësore Universitare Leiden në Holandë, konstatuan se aktiviteti fizik i mëngjesit nuk ofronte asnjë avantazh.
Sipas këtij studimi pandemia aktuale globale e obezitetit është pjesërisht rezultat i mungesës së aktivitetit fizik të kombinuar me sjelljen sedentare (qëndrimi ulur për kohë të gjatë) gjatë ditës.
“Një sjellje e tillë lidhet me një rrezik në rritje të zhvillimit të sëmundjeve metabolike, duke përfshirë diabetin e tipit 2 (T2D), ndërsa hulumtimet e mëparshme kanë zbuluar se ndërprerjet e shkurtra në sjelljen e ulur shoqërohen me një profil të përmirësuar kardiometabolik”, thuhet në studim.
Kjo dëshmi mbështetet më tej nga studimet eksperimentale që tregojnë se ndërprerjet e shpeshta të qëndrimit të zgjatur ulur me qëndrim në këmbë ose aktivitet të lehtë fizik rezultuan në nivele më të ulëta të triacilglicerolit dhe ulje të glukozës në gjak, duke treguar një profil të përmirësuar të sheqerit në gjak.
Nivelet e larta të triacilglicerolit në serum agjërimi mund të lidhen me përqendrime më të larta të yndyrës në mëlçi, e cila nga ana tjetër lidhet fort me rezistencën ndaj insulinës. Studimet e mëparshme kanë treguar se ushtrimet janë të lidhura me uljen e yndyrës së mëlçisë dhe përmirësimin e ndjeshmërisë ndaj insulinës. Autorët supozuan se marrja e pushimeve nga qëndrimi ulur mund të zvogëlojë yndyrën e mëlçisë, duke rezultuar në uljen e rezistencës ndaj insulinës dhe përfundimisht parandalimin e T2D.
Përveç rëndësisë së kohëzgjatjes së periudhave sedentare, është argumentuar se koha e aktivitetit fizik gjatë gjithë ditës mund të jetë një faktor në shëndetin metabolik. Studimet dhe kërkimet in-vitro te kafshët kanë zbuluar ndryshime të varura nga periudha ditore në kapacitetin e stërvitjes, si dhe markerët e rrezikut metabolik të lidhur, megjithatë pak hulumtime të tilla janë kryer te njerëzit dhe rezultatet e tyre janë të paqëndrueshme. Prandaj, ekipi synoi të hetonte lidhjet e kohës së aktivitetit fizik dhe pushimeve në kohën gjatë qëndrimit ulur me përmbajtjen e yndyrës së mëlçisë dhe rezistencën ndaj insulinës në një popullatë të moshës së mesme.
