Pse evropianët dyshojnë në kualitetin e ushqimit?

Një pjesë e mirë e banorëve të Evropës nuk kanë një shkallë të lartë besimi në zinxhirët e mëdhenj të prodhimit të ushqimit dhe besimin më të madh e kanë te fermerët. Një e treta e Evropës ka mosbesim ndaj institucioneve kompetente të ngarkuara me rregullimin e tregut ushqimor, sipas të dhënave nga hulumtimi i “EIT Food”.

A e dimë se çfarë po hamë?
Hulumtimi madhor i kryer nga Instituti Evropian i Inovacionit dhe Teknologjisë (EIT), i mbështetur nga Bashkimi Evropian si një organ i pavarur nëpërmjet departamentit të ushqimit, përcakton arsyet e mosbesimit dhe pakënaqësisë së konsumatorëve evropianë.

Në Evropë ka rezistencë ndaj proceseve inovative në të ushqyer, jo aq në teknologji, por në përshtypjen se po krijohet ushqim "artificial dhe i industrializuar".
Nëse merren parasysh përgjigjet negative, shihet se mosbesimi i konsumatorëve në Evropë i referohet si prodhuesve, ashtu edhe institucioneve që duhet të rregullojnë tregun.
Nga ana tjetër, përdoruesit besimin më të lartë prej gati 70 për qind e kanë direkt te fermerët. Megjithëse metodat e bujqësisë dhe prodhimit organik datojnë që në periudhën para-industriale, përdoruesit i konsiderojnë ato metoda si "risi" të mirëpritura.
Progresi inovativ nuk është gjithmonë i lidhur me teknologjinë e re, por mësimi i mësimeve të së kaluarës dhe përmirësimi i asaj që funksiononte më parë. Evropianët janë gjithashtu skeptikë ndaj koncepteve të tilla si "mish artificial" dhe produkte ushqimore të krijuara në laborator.

Ata duan të jetojnë të qëndrueshëm, por si?
Një vëmendje e madhe e raportit i kushtohet konceptit të qëndrueshmërisë, i cili është kompleks dhe shpesh i vështirë për t'u provuar përmes një ushqimi të vetëm.
Për konsumatorët evropianë, mbrojtja e natyrës dhe udhëheqja e një stili jetese të qëndrueshme është një nga shqetësimet më të mëdha. Ushqimi është një element kyç në arritjen e praktikave të qëndrueshme, por gjithnjë e më shumë evropianë besojnë se këtu qëndron problemi.

Konsumatorëve i’u mungon mënyra se si ta përkthejnë motivin për të jetuar në mënyrë të qëndrueshme në veprim, dhe ata presin që palët e tjera, si prodhuesit, shitësit dhe rregullatorët e tregut, t’a bëjnë këtë për t’a, domethënë t'ua lehtësojnë zgjedhjen.
Kjo mund të bëhet me etiketim të detajuar të produktit se sa karbon u lëshua në atmosferë, çfarë pesticide dhe plehrash janë përdorur, nëse produkti ka prekur ujin, tokën, pyjet etj.

Industrializimi masiv i kompanive ushqimore dhe zhdukja e fermave të vogla dhe ushqimeve të freskëta të prodhuara në vend janë problemet më të mëdha në ndotjen e mjedisit me gazrat e qelqit. Do të prekë gjithnjë e më shumë konsumatorët që do të kërkojnë burime alternative të ushqimit organik, por edhe brendeve që do të duhet të plotësojnë kërkesat e qytetarëve për ushqim të prodhuar në mënyrë të qëndrueshme.

Ushqimi i qëndrueshëm nënkupton edhe angazhime socio-ekonomike, përveç reduktimit të pasojave të dëmshme për natyrën, si eliminimi dhe kufizimi i përdorimit të plehrave artificiale dhe pesticideve. Prandaj, mirëqenia e fermerëve dhe punëtorëve të përfshirë në prodhimin e ushqimit dhe trajtimin human të kafshëve nuk duhet të injorohet.

Por, një “arnim” në vetë produktet nuk do ta zgjidhë plotësisht problemin e mungesës së besimit, sipas “EIT Food”.

Çfarë është në rradhë tek meny-ja?
Në nivel evropian, së shpejti mund të krijohet një agjenci e re e pavarur që do të kujdeset për qëndrueshmërinë e ushqimit. Diçka si Agjencia e Sigurisë Ushqimore, por në këtë rast një organ jopartiak që do të konsultojë shkencëtarët, fermerët, prodhuesit, furnizuesit dhe qytetarët për vendimet që do të marrë.

Pikërisht për shkak të përqindjes më të lartë të mosbesimit ndaj institucioneve, mund të bëhen reforma në agjencitë tashmë ekzistuese ose formimi i organeve të reja, të cilat sipas rekomandimeve duhet të jenë profesionale, jopartiake dhe të paanshme ndaj biznesit dhe interesave politike.
Një agjenci e tillë do të kujdesej më shumë për mënyrën e prodhimit të ushqimit, ruajtjen e standardeve të mjedisit dhe reduktimin e ndotjes.